osk/o NePiv oskoserĉi 'osko' [osk.0o] Ano de antikva italia popolo vivinta en centra apenina montaro kaj en Kampanio inter la 5a kaj la 3a jarcento a. K.: la unuaj enloĝantoj estis oskoj [1]. 1. Marinko Givoje: Interesa arkeologio, p. 23a france: Osque (subst.) germane: Osker hispane: osco hungare: oszk katalune: osc nederlande: Osk pole: Oskowie [pl] portugale: osco (ó) (subst.) rumane: Osci oskaserĉi 'Oska' [osk.0a] Rilata al oskoj, al ilia lingvo kaj kulturo: ĉirkaŭ la komenciĝo de la 4-a jarcento antaŭ nia erao sur la itala duoninsulo troviĝis almenaŭ tri ĉefaj italaj lingvogrupoj […], ili estis la umbria, la oska kaj la latina [2]; Latino estis komence la lingvo de unusola urbeto (Romo), tial tute nekonata en la cetero de la duoninsulo, kies loĝantoj parolis aliajn lingvojn, ĉi-lastajn (ekzemple la faliskan, la oskan, la umbran, la mesapian, la pravenetan, la lepontan) la fakuloj kutime nomas „italikaj lingvoj“ [3]. 2. Ivo Lapenna: Retoriko, Unua Parto3. Monato, Roberto Pigro: Italio plurlingva: la deveno de la etruska, 2012 france: osque (adj.) germane: oskisch hispane: osco hungare: oszk katalune: osc nederlande: Oskisch pole: osków administraj notoj