Substantiva epiteto, kiu montras la identecon de la afero, normale
per ĝia propra nomo:
tio estis en la monato Majo [1] (la nomo
Majo estas nominacio de la vorto
monato); ni vizitis la urbon Parizo [2]; sinjoro Petro kaj lia
edzino tre amas miajn infanojn [3].
Rim. 1:
Nominacio staras ĉiam post sia ĉefvorto, kaj estu en
nominativo.
Rim. 2:
Ne uzu la prepozicion de antaŭ nominacio: ne *la urbo
de
Nov-Jorko*, sed la urbo Nov-Jorko.
Rim. 3:
Oni ofte povas enmeti la frazparton kiu nomiĝas antaŭ
nominacio: ... monato, kiu nomiĝas Majo; ... urbon, kiu nomiĝas
Parizo.
Aldoni tradukojn al ReVo: