1mitr/o mitroserĉi 'mitro' [mitr.0o] Altforma dupinta kapvesto de episkopoj kaj superaj prelatoj por la solenaj religiaj ceremonioj: alligu sur ili mitrojn, por ke al ili apartenu la pastreco laŭ eterna leĝo [1]. cidaro, tiaro. 1. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Eliro 29:9 angle: mitre beloruse: мітра ĉeĥe: infule, mitra france: mitre germane: Mitra hungare: püspöksüveg, mitra itale: mitra (copricapo) japane: ミトラ, 司教冠 [しきょうかん] katalune: mitra nederlande: mijter perse: کلاه اسقفی pole: mitra, infuła portugale: mitra ruse: митра slovake: mitra ukraine: митра administraj notoj ~o: Mankas dua fontindiko.