mandragor/o Z mandragoroserĉi 'mandragoro' [mandra.0o] Genro el familio solanacoj (Mandragora); plurjara herbo kun grandaj kaj larĝaj ovoformaj rozete aranĝitaj folioj de malagrabla odoro kaj gusto kaj kun dika karna, ofte forkiĝanta radiko, aspektante ne malofte kiel homa figuro: Ruben iris en la tempo de rikoltado de tritiko kaj trovis mandragorojn sur la kampo [1] 1. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Genezo 30:14 angle: mandrake beloruse: мандрагора ĉeĥe: divý mužík, mandragora france: mandragore germane: Allraune, Mandragora hungare: mandragóra japane: マンドラゴラ, マンドラゴラの根 [マンドラゴラのね] katalune: mandràgora latinece: Mandragora nederlande: mandragore pole: mandragora portugale: mandrágora rumane: mătrăgună, iarba codrilor ruse: мандрагора slovake: mandragora ukraine: мандраґора, адамова голова administraj notoj