*makzel/o makzelo serĉi 'makzelo' [makzel.0o] Ĉiu el la du ostopecoj de la buŝo de vertebruloj, en kiuj estas fiksitaj la dentoj kaj kiuj servas por maĉi aŭ por kapti manĝaĵon: de bovo aŭ ŝafo oni donu al la pastro la ŝultron kaj la makzelojn kaj la stomakon [1]; paro da makzeloj [2]; la makzeloj ekdoloros, kiam vi manĝos unu tian pecon [3]; impresa trovo de makzelo de antropomorfa prasimio el la ĉirkaŭaĵo de Aŭgsburgo [4]. mandiblo 1. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Readmono 18:32. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Ijob 41:133. N. V. Gogol, trad. L. L. Zamenhof: La Revizoro, Akto dua4. Monato, Jomo Ipfelkofer: Fosilioj en suda Germanio angle: jawbone beloruse: сківіца bretone: javed, karvan bulgare: челюст ĉine: 頜 [hé], 颌 [hé], 頜骨 [hégǔ], 颌骨 [hégǔ] france: machoire germane: Kiefer hispane: maxilar hungare: állkapocs, állcsont indonezie: makzelo itale: mascella japane: 顎 [あぎと], あご katalune: maxil·lar, mandíbula nederlande: kaak, kaaksbeen pole: szczęka portugale: maxilar ruse: челюсть svede: käke ukraine: щелепа, щелепна кістка, щока, кулачок administraj notoj