^*makzel/o ^UV

1.

[Mankas mrk por aldoni tradukojn]

Ĉiu el la du ostopecoj de la buŝo de vertebruloj, en kiuj estas fiksitaj la dentoj kaj kiuj servas por maĉi aŭ por kapti manĝaĵon: de bovo aŭ ŝafo oni donu al la pastro la ŝultron kaj la makzelojn kaj la stomakon [1]; paro da makzeloj [2]; la makzeloj ekdoloros, kiam vi manĝos unu tian pecon [3]; impresa trovo de makzelo de antropomorfa prasimio el la ĉirkaŭaĵo de Aŭgsburgo [4]. mandiblo

2.

[makzel.0o.TEK]

Unu el pluraj moveblaj etendaĵoj de aparato (ekz-e ŝraŭbtenilo, tenajlo) por teni prilaboraĵon, borilon ks: trimakzela ĉuko; lokigante la mezuratan aĵon inter la makzeloj [5].