mandiblo
- 1.
La malsupra parto de makzelo.
- 2.
Iu el la du rigidaj buŝpartoj de insektoj,
per kiuj ili kaptas, rompas, eventuale
laŭ la specioj pinĉas, prenas, luktas:
masklaj lukanoj ofte portas la vundojn de
la grandegaj mandibloj de aliaj maskloj
[1].
1.
Ĉarlz Darvin, trad. Klivo Lendon: La Origino de Specioj, ĉapitro 4a
- angle:
- mandible
- beloruse:
- 1. ніжняя сківіца 2. жавала, мандыбула
- bulgare:
- 1. долна челюст
- ĉeĥe:
- dolní čelist, mandibula, sanice
- ĉine:
- 上頷 [shànghàn], 上颔 [shànghàn], 下頜 [xiàhé], 下颌 [xiàhé], 下頜骨 [xiàhégǔ], 下颌骨 [xiàhégǔ], 下顎 [xiàè], 下颚 [xiàè]
- france:
- mandibule
- germane:
- 1. Unterkiefer
- hispane:
- 1. mandíbula (maxilar inferior)
- hungare:
- 1. alsó állkapocs
- itale:
- mandibola
- japane:
- 下あご [したあご], 下顎骨 [かがくこつ], 大顎 [だいあご]
- katalune:
- mandíbula
- nederlande:
- 1. onderkaak
- pole:
- żuwaczka 1. żuchwa, szczęka dolna (pot.)
- portugale:
- mandíbula
- ruse:
- 1. нижняя челюсть
- slovake:
- spodná čeľusť
- ukraine:
- щелепа, нижня щелепа (у хребетних), верхня щелепа (у членистоногих)