maĵor/a PV maĵoraserÄi 'maĵora' [majxor.0a] 1.[majxor.0a.gamo] (pri gamo) Konsistanta el kvin tonoj kaj du duontonoj: la araba muziko [â¦] Äerpas el pli ol cent tonaloj, el kiuj la eÅropa muziko konas nur du (la maĵoran kaj la minoran) [1]; la kritikistoj malice primokas liajn âfaÅismajnâ C-maĵorajn akordojn [2]. 2.[majxor.0a.tercio] (pri tercio) Konsistanta el du tonoj. minora. 1. Konrad Hinsen: Um Keltum', Monato, 2000/09, p. 152. Monato, Franz-Georg Rössler: Pura muziko por eonoj angle: major beloruse: мажоÑÐ½Ñ Äine: 大調 [dà dià o], å¤§è° [dà dià o] france: majeur germane: Dur 1. in Dur 2. groÃe (Terz) hungare: dúr japane: é·èª¿ã® [ã¡ããã¡ããã®], 大ãã [ãããã] katalune: major (mús) nederlande: majeur pole: majorowy (muz.), skala durowa portugale: maior (mús.) rumane: major (muzicÄ) ruse: мажоÑнÑй ukraine: бÑлÑÑий, мажоÑний administraj notoj