lorn/o

^*lorno

serĉi 'lorno'

[lorn.0o]

1.: [lorn.0o.FOT]; Optika tuba instrumento, kiu ebligas vidi malproksimajn objektojn, malpliigante ilian ŝajnan distancon: antaŭ ili hodiaŭ montriĝis kvar ŝipoj, kaj ŝajnis al li, ke inter ili li rimarkas per la lorno la „Karen Bronne“ [1]; ĉiu prenas sian lornon, oni ekvidas du ŝipojn, kiuj interbatalas je trimejla distanco [2]; antaŭ la truo staris malgranda lorno sur lorningo el radikligno [3]. teleskopo
2.: [lorn.0o.malgranda]; Samfunkcia malgranda instrumento por unu okulo aŭ para, kian oni uzas ekzemple en teatro: sidiĝante en apogseĝoj ili tra perlamotaj lornoj estis fikse rigardantaj la vestaĵojn de la publiko ^Metrop. binoklo, lorneto

1. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 4, historio el la dunoj
2. Volter, trad. Eugen Lanti: Kandid aŭ la optimismo, Ĉapitro XX
3. Michael Ende, trad. Wolfram Diestel: La Senĉesa Rakonto, La Geermitoj

serĉi 'lorneto'

[lorn.0eto]

: [lorn.0eto.FOT]; Malgranda, facile kunportebla lorno: mi direktis al ŝi mian lorneton kaj rimarkis, ke ŝi ridetis al lia rigardo ^Mary; Mi vidis ilin ĉe l' marbordo ⫽ En bankostumo, sen rembur', […] ⫽ Kaj se mi fidas al lorneto […] [4]; ege mirante pri sceno […], li aliris, haltadis, frotis la lorneton [5].

4. Raymond Schwartz: La Stranga Butiko, Homoj Ĉe L' Marbordo
5. Adam Mickiewicz, trad. Antoni Grabowski: Sinjoro Tadeo, Libro III.

serĉi 'dulorneto'

[lorn.du0eto]