³legitim/i ^JED

(tr)

1.

[legiti.0i.JUR_iun]

Pruvi per dokumentoj la identecon, la memecon de iu; laŭrajtigi: sin legitimi per pasporto; la kunvenintoj legitimis sin laŭ siaj familioj, laŭ siaj patrodomoj, laŭ la nombroj de la nomoj [1]; [li] aĉetis la valoraĵojn surbaze de dokumentoj originintaj en Libano kaj laŭŝajne legitimantaj posedorajton [2].

2.

[legiti.0i.JUR_ion]

Konfirmi aÅ­tentikecon de dokumento: legitimi subskribon, akton.

3.

[legiti.0i.laulegxigi]

(evitinde) Laŭleĝigi: rasismo estas la ĝenerala kaj definitiva taksado de realaj aŭ imagaj diferencoj, favore al la akuzanto kaj damaĝe al la viktimo, cele legitimi agreson aŭ privilegiojn [3].

1.

[legiti.0a.aktive]

Rajtiga.

2.

[legiti.0a.pasive]

(evitinde) Laŭleĝa, leĝitima: legitimaj rimedoj [4]; la jugoslava armeo ne plu havis legitiman estron kaj estis kaperita de la beograda serba regantaro [5]; ili eĉ neas la legitimecon de Israelo kiel suverena juda ŝtato [6].

Rim.: LaÅ­ BL: (en la senco de laÅ­rajta) prefere diru laÅ­rajta.

[legiti.0ajxo.JUR]

Dokumento aŭ alia atestilo, kiu legitimas: posedaĵoj […] rapide vendeblaj per falsaj legitimaĵoj [7]; ĉiu, kiu posedas ŝparlibreton kaj volas enpagi iun sumon, devos montri legitimaĵon al la bankoficisto [8]; laŭ sia legitimilo Zhao Bochuan naskiĝis en 1874 [9]; la persona legitimilo certe estas ĉe li ‐ se okazis akcidento, oni nepre trovos ĝin kaj sciigos min [10].

[legiti.0igxi.JUR]

Pruvi sian rajton, sian funkcion: kvara gasto […] legitimiĝis ĉe la mastro kiel kriminala policisto el Parizo [11].