latron/o PIV1 latronoserĉi 'latrono' [latron.0o] (poezie) [latron.0o.rabisto] Rabisto: la latronoj prirabis kaj murdis lin kaj poste lin enterigis en ĉi loko tiel dezerta[1]; ĉu vi kuneksportis tian diskon aŭ ĉu ni ĝin latronu el lia fikamero [2]? iĝis ĉies diakono: de l' piulo, de l' latrono [3]. 1. Miguel de Cervantes Saavedra, trad. Fernando de Diego: La inĝenia hidalgo Don Quijote de la Mancha, ĉapitro 23a, p. 165a2. Jorge Camacho: La Majstro kaj Martinelli, Ĉapitro 93. Aŭdu: Sonas pastoralo, Hymnary.org beloruse: разбойнік ĉeĥe: kriminálník, lotr, zloděj ĉine: 山賊 [shānzéi], 山贼 [shānzéi] france: brigand, larron germane: Schächer, Stehler, Brigant hispane: ladrón hungare: lator, útonálló katalune: lladre nederlande: rover (zeldz.) pole: złodziej portugale: ladrão, salteador rumane: hoț ruse: разбойник slovake: kriminálnik, lotor ukraine: розбійник, грабіжник, лотр administraj notoj