kut/o PIV1 kutoserÄi 'kuto' [kut.0o] [kut.0o.TEKS] Tuniko farita el ventra kaj dorsa pecoj, kiuj kunligiÄas sur la Åultroj, populara en mezepoka EÅropo: kisinte al li la manon kaj la randon de la kuto [1]. 1. Miguel de Cervantes Saavedra, trad. Fernando de Diego: La inÄenia hidalgo Don Quijote de la Mancha, parto 1a, Äapitro 10a, p. 77a beloruse: ÑаÑа (адзенÑне) ÄeÄ¥e: kutna france: cotte germane: Kutte nederlande: pij pole: habit rumane: obicei slovake: kutÅa ukraine: опанÑа, лиÑаÑÑÑкий Ð¿Ð»Ð°Ñ maÅkutoserÄi 'maŝkuto' [kut.masx0o] [kut.masx0o.TEKS] MaÅkiraso: enorma ekflamvizaÄa viro, kun nigra kapoto sur maÅkuto, aperas antaÅ la [â¦] Äambro [2]. 2. E. de Queirós, trad. E. Novembro: La infanistino, La Karavelo, 2007-10 (7) beloruse: калÑÑÑга germane: Kettenhemd nederlande: maliënkolder pole: kolczuga, misiurka rumane: platoÈÄ ukraine: колÑÑÑга administraj notoj