kontrici/o PIV1 kontricioserĉi 'kontricio' [kontrici.0o] (malofte) [kontrici.0o.PSI] Pento: la renegato eniris denove en la sinon de la Eklezio […] dank' al siaj kontricio kaj pentofarado [1]. 1. Miguel de Cervantes Saavedra, trad. Fernando de Diego: La inĝenia hidalgo Don Quijote de la Mancha, parto 2a, ĉapitro 65a, p. 769a beloruse: раскаяньне ĉeĥe: lítost, žal ĉine: 自罚 [zìfá], 贖罪 [shúzuì] france: contrition germane: Buße pole: skrucha, żal rumane: remușcare slovake: ľútosť, žiaľ administraj notoj