koltr/o PIV1 koltroserĉi 'koltro' [koltr.0o] [koltr.0o.AGR] Parto de iuj plugiloj, antaŭa vertikala klingo, kiu tranĉas la grundon prepare al la posta laboro de la soko: iun nokton mi deprenis feran koltron de plugilo [1]. 1. -, trad. P.-J. Doumen: Karlo kaj Elegasto, 2012 beloruse: дзірваназдым, перадплужнік france: coutre germane: Sech (Pflug), Kolter (Pflug), Pflugmesser itale: coltro ukraine: передплужник administraj notoj