kolerik/a Z kolerikaserĉi 'kolerika' [kolerik.0a] en: Epiteto de la temperamento karakterizata per rapida agemo, emociemo forte manifestiĝanta en mienado kaj gestoj: la praga fasonstudio proponis stilon „piloto“: alto estas iom pli ol la averaĝa, maldika ..., aktivigita nerva sistemo (pro tio ‐ moviĝemo, rapido de reago, kolerika temperamento) ... [1]. Rim.: En iuj lingvoj oni konfuzas kolerika kaj kolerema. Tio evitindas en Esperanto. 1. G. Altov, tr. J. Finkel: La tria jarmilo angle: choleric beloruse: халерычны bulgare: холеричен ĉine: 躁 [zào] france: colérique (adj.) germane: cholerisch hungare: kolerikus nederlande: driftig, opvliegend, cholerisch, heftig pole: choleryczny ruse: холерический ukraine: холеричний kolerikuloserĉi 'kolerikulo' [kolerik.0ulo] en: Homo havanta kolerikan temperamenton: senpacience mi elŝiris mian plumon el la poŝo, malŝraŭbis ĝin, eksidis al la plej proksima tablo kaj altiris la demandilon al mi tiel, kiel kolerikuloj altiras gastejajn fakturojn al si [2]. 2. H. Böll, tr. Ro Ato: Okazos io beloruse: халерык bulgare: холерик ĉeĥe: cholerik france: colérique (subst.) germane: Choleriker hungare: kolerikus ember nederlande: driftkikker, driftkop pole: choleryk ruse: холерик slovake: cholerik ukraine: холерик administraj notoj