klimaks/o ^PIV1

1.

[klimaks.0o.BELE]
en:

Plej forta, kulmina ero de kreska serio: amhistorio milde ironia de László Böti, kun tragika, surpriza finklimakso [1]; simile al aliaj sagaoj, [la rakonta] baza strukturo konsistas el enkonduko, konflikto, klimakso, venĝo, paciga interkonsento, kaj postvortoj [2]; li fine devigis ŝin mane kaj buŝe konduki lin al klimakso (orgasmo) [3]; la rakonta fluo pli kaj pli kirliĝas, kvazaŭ rapidiĝanta akvo survoje al falego, kvankam la neevitebla klimakso forsuĉas de oni la spiron, la vera kulmino montriĝas unue epiloge [4]. akmeo², apogeo², kulmino², paroksismo, peripetio

2.

[klimaks.0o.EKOL]
en:

Optimuma, plej stabila stato de ekosistemo rilate al ĝia grunda kaj klimata situacio: tropikaj ĉiamverdaj arbaroj estas ekzemplo de klimaksa vegetaĵaro [5].