karakol/i PV karakoliserĉi 'karakoli' [karako.0i] en: (ntr) (p.p. ĉevalo aŭ rajdanto) Fari fantaziajn saltetojn kaj turniĝojn dum irado: malantaŭ ili senorde karakolis la aliaj edzinoj [1]; postlasinte sian oficejon, li lasis senbride karakoli la noktan koboldon, kiun li kaŝnutris en si [2]; li decidis […] senkaĝigi siajn sentojn, gvidi ilin kien liaj inklinoj karakolis [3]. kaprioli, pranci1 1. Eugene De Zilah: La Princo Che La Hunoj 2. Ewa Grochowska: Belarta rikolto 2017: Premiitaj verkoj de la Belartaj Konkurso de UEA3. Miguel Fernández: La vorto kaj la vento. Rakonta koliero angle: caracole beloruse: гарцаваць, скакаць ĉeĥe: harcovat ĉine: 扭 [niǔ] france: caracoler germane: tänzeln hungare: karéjoz, táncol (ló), körben forog (ló) japane: 半回転する [はんかいてんする], 旋回する [せんかいする] katalune: giravoltar (cavall) nederlande: rondspringen pole: karakolować, koniem toczyć rumane: rola de cal ruse: гарцевать, джигитовать slovake: samopašne tancovať s koňom ukraine: гарцювати, вигравати (конем), джиґітувати administraj notoj