pranc/i ^PV

(ntr)

1.

(pri ĉevalo) Stamfi per la antaŭaj piedoj: la sovaĝa bovo stampfas, prancas, baŭmas, provas ĉiel skufaligi la vireton [1]; en Grekio prancas ne nur koleriĝintaj ĉevaloj kaj artifike modifitaj motorcikloj, sed, de post la komenco de la ekonomia krizo, ankaŭ senlaboreco kaj […] senespero [2]. baŭmi¹, kalcitri, karakoli

Rim.: En PV la vorto estis ankoraŭ difinita samsignife kiel „baŭmi“, dum PIV1 ŝanĝis ĝin pli malpli samsignife al „karakoli“, kiu respondas al la angla „to prance“, sed kiu tamen ne plu harmonias kun la vulgara senco. Do prefere oni uzu la referencitajn vortojn, kiuj ne trairis tian metamorfozon.

2.

(vulgare) (precipe pri viro, pri peniso) Sperti erektiĝon, erektiĝi: dum prancis mia kompatinda Stango [3]; romanverkisto [kaj] artŝatanto, kiu pli prancas antaŭ pentraĵo ol antaŭ porna TTT-paĝaro [4].