kanu/o PIV1 kanuoserĉi 'kanuo' [kanu.0o] [kanu.0o.SHI] Malpeza boato kun rigida ŝelo, kondukata per simpla pagajo kiajn tradicie uzis indianoj, kaj en kiu oni aŭ genuas aŭ sidas sur benko: la nomon de la insularo „Tierra del Fuego” (Fajrolando) donis Magelano en 1520 pro la multaj fajroj, kiujn la indiĝenoj kutime faris por sin varmigi, eĉ ene de siaj kanuoj [1]; en la ekspozicio oni rigardas envie la konkretajn rezultojn: restaŭritajn meblojn, teksitajn kaj broditajn tapiŝojn kaj tukojn, pentraĵojn, ceramikaĵojn, kaligrafiaĵojn, […] kanuon kaj seĝojn, skulptaĵojn, […] [2]. kajako 1. Monato, Marta Solís: La fino de l' mondo2. Monato, Alproprigi hobion angle: canoe beloruse: каноэ bulgare: кану ĉeĥe: kanoe ĉine: 划子 [huázi], 独木舟 [dúmùzhōu], 皮划艇 [píhuátǐng] dane: kano france: canoë germane: Kanu, Kanadier (Kanu) hungare: kenu indonezie: kano japane: カヌー, 丸木舟 [まるきぶね] katalune: canoa kroate: kanu nederlande: kano pole: kanadyjka, kanu, canoe slovake: kanoe svede: kanot turke: kano ukraine: каное administraj notoj