1kanonik/o JED kanonikoserĉi 'kanoniko' [kanoni.0o] [kanoni.0o.KAT] Honora titolo donebla de episkopo al pastro alligita al katedralo por reciti la publikajn preĝojn kaj konsili la episkopon: la kanoniko de Notre-Dame, ekslakeo de l’ kardinalo, rekomendis lin al Lia Kardinala Moŝto, kiel homon fidelan [1]; la kanonikoj de Prago kaj de Vyšehrad sendis al Konstanco liajn malamikojn, kiuj abomenis neniun rimedon por makuli la honoron kaj la bonan nomon de Hus [2]; episkopoj, kanonikoj, ⫽ kaj abatoj kaj monaĥoj ⫽ […] ĉiuj estas niaj predoj [3]. 1. Internacia krestomatio, Tri Musketeroj2. Monato, Gerrit Berveling: Katolikismo: Johano Hus – ĉu ne plu herezulo?3. trad. P.-J. Doumen: Karlo kaj Elegasto, 2012 angle: canon beloruse: канонік ĉeĥe: kanovník france: chanoine germane: Kanoniker, Stiftsherr, Chorherr hispane: canónigo hungare: kanonok japane: 教会参事会員 [きょうかいさんじかいいん] katalune: canonge nederlande: kanunnik pole: kanonik portugale: cônego ruse: каноник slovake: kanonik ukraine: канонік administraj notoj