investitur/o ^Z

investituro

serĉi 'investituro'

[invest1.0o]

1.: [invest1.0o.enoficigi]; Solena, rita, ceremonia enoficigo: la enhavo de la konstitucia ĉarto, ĵurita de la Doĝo post la investituro sur la altaro de S-ta Marko [1]; ili (historiaj romanoj kaj legendoj) temas pri la Tri Regnoj kaj Investituro de Senmortuloj [2].
2.: [invest1.0o.feuxda]; Mezepoke, en la okcidente kristana Eŭropo: la ceremonio dum kiu la feŭdestro ricevas la omaĝon de nova vasalo kaj transdonas al li la feŭdon.
3.: [invest1.0o.episkopojn]; Mezepoke, en la okcidente kristana Eŭropo: rajto de la laika potenco partopreni en nomumo de episkopoj.

1. Venecio (gvidlibro), Venecio, 1923
2. Henan-opero

beloruse:: 1. інаўгурацыя, урачыстае ўступленьне на пасаду 2. інвэстытура 3. інвэстытура
france:: 2. investiture (d'ecclésiastique par le roi) 3. investiture (d'ecclésiastique par le roi)
germane:: 2. Investitur 3. Investitur
hungare:: 2. invesztitúra 3. invesztitúra
japane:: 聖職叙任権 [せいしょく叙任けん], 叙任式 [じょにんしき], 任官式 [にんかんしき]
nederlande:: 2. investituur 3. investituur
portugale:: 3. investidura
ruse:: 1. инаугурация, вступление в должность 2. инвеститура, введение во владение 3. инвеститура, введение в сан, поставление епископов
ukraine:: інвеститура

serĉi 'investituri'

[invest1.0i]

1.: [invest1.0i.enoficigi]; Solene, rite, ceremonie enoficigi.
2.: [invest1.0o.vasalon]; Mezepoke, en la okcidente kristana Eŭropo: instali vasalon per investituro².

beloruse:: 1. уводзіць у пасаду (урачыста) 2. даваць інвэстытуру
france:: investir (mettre à un poste), introniser (mettre à un poste), donner l'investiture (à) (mettre à un poste)
germane:: einführen
hungare:: beiktat
japane:: 任命する [にんめいする]
nederlande:: inhuldigen
ruse:: 1. вводить в сан, наделять полномочиями, облекать властью, возлагать обязанности 2. вводить во владение, наделять полномочиями, облекать властью

~i: Mankas dua fontindiko.