imanent/a imanentaserĉi 'imanenta' [imanen.0a] Karakterizas, rilate al iu estulo aŭ estularo, ĉion, kio estas entenata en ili kaj ne rezultas de ekstera supera agado; samspeca, samnatura: la imanenta justo (rezultanta de la natura ordo de la mondo); laŭ Spinoza Dio estas imanenta en la mondo. panteismo. transcenda. angle: immanent, indwelling, inherent (in), intrinsic beloruse: іманэнтны, уласьцівы ĉeĥe: imanentní, uvnitř jsoucí ĉine: 內在 [nèizài], 固有 [gùyǒu], 与生俱来 [yǔshēngjùlái] france: immanent (phil.) germane: immanent hispane: inmanente hungare: immanens, benne rejlő japane: 内在する [ないざいする], 内在的な [ないざいてきな] katalune: immanent nederlande: immanent portugale: imanente ruse: имманентный, свойственный, присущий slovake: imanentný, vnútri existujúci ukraine: іманентний, властивий, притаманний administraj notoj ~a: Mankas fontindiko. ~a: Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.