imanent/a PV imanentaserĉi 'imanenta' [imanen.0a] Karakterizas, rilate al iu estulo aŭ estularo, ĉion, kio estas entenata en ili kaj ne rezultas de ekstera supera agado; samspeca: la imanenta justo (rezultanta de la natura ordo de la mondo, kp natura juro); laŭ Spinoza Dio estas imanenta en la mondo (vd panteismo); Esperanto sistem-imanente maldisigas, eĉ kunigas, tiel minimumigante konflikto[jn] [1]; la nova kapitalismo […] vekas avidojn, ebloj kontentigi tiajn avidojn estas sistem-imanentaj [2]. transcendaesenca1, implica1, integra4, neforprenebla, samnatura 1. La Ondo de Esperanto, 2001, №52. Monato, Kapitalismo sen masko, 2002, El mia vidpunkto angle: immanent, indwelling, inherent (in), intrinsic beloruse: іманэнтны, уласьцівы ĉeĥe: imanentní, uvnitř jsoucí ĉine: 內在 [nèizài], 固有 [gùyǒu], 与生俱来 [yǔshēngjùlái] france: immanent (phil.) germane: immanent, innewohnend, inhärent, intrinsisch, ureigen, wesenhaft hispane: inmanente hungare: immanens, benne rejlő japane: 内在する [ないざいする], 内在的な [ないざいてきな] katalune: immanent nederlande: immanent portugale: imanente ruse: имманентный, свойственный, присущий slovake: imanentný, vnútri existujúci ukraine: іманентний, властивий, притаманний administraj notoj