idu/o PIV1 iduoserĉi 'iduo' [idu.0o] [idu.0o.KAL] Tago meze de monato en la antikva romia kalendaro: la Iduoj Martaj (murdtago de Cezaro, metaforo por malbonaŭguro) PIV1 ; Marko mortis tri tagojn antaŭ la iduoj de majo [1]; ĉagrenis min la fakto, ke li insistis ekiri la tagon antaŭ la iduoj, ĉar ĉiuj scias, ke tiu estas la plej malbona momento por komenci novan aferon [2]; oni kultis Jupiteron je la iduoj de la monato [3]. Rim.: La vorto ofte aperas plurnombre, eĉ pri unuopa tago. 1. A. Löwenstein: La ŝtona urbo, FEL, 19992. Anna Löwenstein: La ŝtona urbo, La Nazaretanoj3. Vikipedio, artikolo „Jupitero (dio)“, 2007-07-29 angle:[idu.0o.RIM_nombro] ides beloruse: іды (у рымскім календары) france: ides (calendrier romain) germane: Iden (Kalender) portugale: idos administraj notoj