Ä¥arit/o Ä¥aritojserÄi 'ĥaritoj' [hxarit.0oj] En la malnovgrekaj mitoj, pluraj (klasike tri, poste pli multaj) diinoj de vivoÄojo kaj eleganteco: belega kiel Ä¥arito [1]. Rim.:La romanoj nomis Ä¥aritojn âGraciojâ. La PIV-oj nomas ilin âKarisojâ. 1. H. Sienkiewicz, tr. Lydia Zamenhof: Quo vadis?, Äap. 74ª angle: Charites beloruse: Ñ Ð°ÑÑÑÑ france: Charites germane: Chariten greke: ΧάÏιÏÎµÏ pole: Charyty ruse: Ñ Ð°ÑиÑÑ administraj notoj ~oj: Mankas dua fontindiko.