heÅreka! heÅreka!serÄi 'heŭreka!' [heuxrek.0] (ekkrio) âMi estas trovinta!â, elvoko atribuita al ArÄ¥imedo, kiu pro subita inspiro (de la arÄ¥imeda principo) tiele Äojis, nude elsaltante la bankuvon kaj sur la straton: Karlo faris la malon: li saltis en la kuvon kaj kriis: HeÅreka! jen la kuÅejo! sed la kuvo ne montriÄis oportuna kuÅejo LGA ; ho, heÅreka! trovite! vere ne pretervideble! Äu ankaÅ vi, leganto, tuj trovos la duan eraron [1]? hura 1. Monato, Pejno Simono: La gramatikiloj de Esperanto laÅ ABC, 2011 angle: Eureka beloruse: ÑÑÑÑка! france: eurêka germane: Heureka greke: εÏÏηκα malnovgreke: ηá½Ïηκα administraj notoj