^*gut/i ^PV

(ntr)

[gut.0i.KOMUNE]
en:

Deflui, fali pogute: de la rozfolioj ankoraŭ gutas roso; larmoj gutis de ŝiaj vangoj; ne gutas mielo el la ĉielo (neniu akiro sen laboro)^PrV ; subite ekgutis pluvo; malpacema virino estas kiel konstanta gutado [1] ŝviti.

1.

[gut.0o.fluero]
en:

Globeto, malgranda ero, kiu defluas el fluaĵo: guto de pluvo, de sango, de ŝvito; eĉ guto malgranda, konstante frapante, traboras la monton granitan^PrV ; ŝviti per dikaj gutoj; verŝi guton post guto.

2.

[gut.0o.FIG_flukvanteto]
en:

Malgranda kvanto da fluaĵo: guto da vino, da akvo, da veneno; restas ankoraŭ kelkaj gutoj en la fundo de la glaso; sen gutoj malgrandaj maro ne ekzistus^PrV ; maro estas nur gutaro^Z .

3.

[gut.0o.FIG_kvanteto]
en:

(figure) Iometo da io abstrakta: la publiko ne faras al si la demandon ĉu ekzistas eĉ guto da senco kaj logiko en ĉiuj tiuj ĉi spritaj mokoj [3]; pli helpas guto da feliĉo ol barelo da saĝo^PrV .

(sonimito)

[gut.0.gutado]
en:

Sono de fala guto trafanta ion: Gut... gut... gut... gut...! Pluveroj, kiuj sinkas... [4].

(tr)

[gut.0igi.KOMUNE]
en:

Faligi gutojn, verŝi pogute: la folioj post la pluvo gutigas la akvon per milkoloraj perloj.

Guto post guto, iom post iom malrapide: verŝi pogute; feliĉo venas gute, malfeliĉo venas flue^PrV .

(ntr)

[gut.de0i.KOMUNE]
en:

Fali gutante: unu sangoguto, vere nur unu sola, degutis de la blanka ĉefplumo [de la anĝela flugilo] [5]; li per unu mano kaptis la oleon degutantan de la pano [6]; (figure) kiam li respondis, malŝato kaj malaprobo kvazaŭ degutis el liaj vortoj [7].

(x)

[gut.tra0i.KOMUNE]
en:

Traflui tra iu materialo kaj transe guti: pluvo tragutas tra la tegmento. liki