10gaÅl/oj, gall/oj gaÅloj, gallojserÄi 'gaŭloj' serÄi 'oj' [gauxl.0oj] Nomo, kiun la antikvaj romanoj donis al la keltoj loÄantaj sur teritorioj de hodiaÅa Francujo kaj Benelukso: aliaj parolis tamen pri la gladiatoroj, kiuj estis ludontaj sur la areno antaÅ la kristanoj, kaj denove formiÄadis partioj jen de samnitoj, jen de galloj, jen de mirmilonoj, jen de tracianoj, jen de retistoj [1]; en la regiono de la hodiaÅa Nanto ekloÄis gaÅloj [2]; la libro konservas restaĵojn de sia franca origino, ekzemple, foje oni stumblas je francaj et kaj jour, unu Äapitro havas la titolon Niaj prapatroj la Galloj [3]. gaelo 1. Henryk Sienkiewicz, trad. Lidia Zamenhof: Quo Vadis, Äapitro LVI2. Lucette Ãchappé: Vizito al Nanto, Monato, 2013/03, p. 203. Anna kaj Mati Pentus: Frandaĵo por scivolemuloj, Monato, 2003/07, p. 30 angle: Gauls beloruse: Ð³Ð°Ð»Ñ (наÑод) france: Gaulois germane: Gallier nederlande: Galliër 10gaÅla, galla serÄi 'gaŭla' serÄi 'a' [gauxl.0a] Rilata al gaÅloj, ilia lingvo kaj kulturo: neniam, de la galla invado en la tempo de Brennus, trafis Romon simila batego [4]; ili revenis kun riÄa militakiraĵo de la Galla bordo [5]; ni tradukas el la libro âLa GaÅla Militoâ de Cezaro [6]. 4. Henryk Sienkiewicz, trad. Lidia Zamenhof: Quo Vadis, Äapitro XLVI5. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 4, Filino de la marÄa reÄo6. Ulrich Matthias: Fajron sentas mi interne, I angle: gallic beloruse: галÑÑÐºÑ france: gaulois germane: gallisch administraj notoj