¹⁰kelt/o ^PIV1

Ano de keltlingva nacio: „La ŝtona urbo“ de Anna Löwenstein, Romo, jam servutigis rabitajn keltojn [1]; preskaŭ ekde la tempo de la koloniado de Islando fare de norvegoj en la 9a jarcento, la destino de la skandinavoj kaj la keltoj (precipe la gaeloj) estis en intima rilato, ĉu tiu de mastroj al sklavoj, ĉu tiu de regantoj kaj korteganoj, ĉu tiu de edzoj kaj edzinoj [2]; tie troviĝas ruinoj de keltibera vilaĝo, kies loĝantoj (mikspopolo, konsistanta el keltoj kaj iberoj) persiste kaj kuraĝe rezistis ĝismorte longan sieĝon de romiaj legianoj [3]; la gepatroj de niaj gastigantoj elmigris de gaellingva regiono en nord-okcidenta Skotlando kaj ankoraŭ rigardis sin kiel skotaj keltoj [4]; iliaj ĉapoj estis bluaj kaj kovritaj de multaj sonoriletoj (unu por ĉiu jaro de ilia vivo), dum la kazakoj estis plurkoloraj kaj similis al la vestoj de la antikvaj keltoj [5]. gaelo, gaŭloj

Rilata al keltoj, ilia historio kaj lingvoj: ne tro malproksime al nia urbo estas restaĵoj de kelta monaĥejo, konstruita antaŭ ses jarcentoj kaj tre bone konata en Eŭropo [6]; la kelta mitologio [7]; ĝui keltajn sportojn [8]; nur post la dua mondomilito gepatroj rajtis doni indiĝenajn keltajn nomojn al siaj gefiloj: do multaj tradiciaj nomoj malaperis [9]; Galway estas tipe tradicia kelta urbo tamen kun internacia etoso [10].

Lingvo apartenanta al la kelta branĉo de la hindeŭropa lingvofamilio: la ejra, la kimra, la gaŭla ktp: en plimulto de la lernejoj, la skotgaela (antikva kelta lingvo de irlanda deveno) estis ignorata, dum la ĝermanida malalteja skota (nomita en tiu lingvo Scots aŭ Lallans) estis malofte menciita kaj maksimume estis inkluzivita kiel minora parto de la studo pri la angla [11]; amiko, denaska irlandgaellingvano (parenteze, esperantisto), kiu en universitato faris kurson pri la keltaj lingvoj [12].