fug/o JED fugoserĉi 'fugo' [fug.0o] [fug.0o.MUZ] Komponaĵo en kiu melodion komencas konduka voĉo kaj prokraste ripetas imitaj voĉoj konforme al kontrapunktaj reguloj: Johano Sebastiano Baĥo en 1750, la jaro de sia morto, ne povis fini sian lastan verkon, „La arto de fugo“ [1]; li finis mallaŭte sian agadon kiel […] tradiciisto, eĉ kontraŭmodernisto, kiu fine […] preferis eksmodiĝintajn muzikformojn, kiel fugo, kanono [2]. 1. Franz-Georg Rössler: Finiĝis la Bach-jaro, Monato, 2001/01, p. 172. Monato, Franz-Georg Rössler: Pura muziko por eonoj angle: fugue (musical) beloruse: фуга bulgare: фуга ĉeĥe: fuga france: fugue (musicale) germane: Fuge (Musik) japane: フーガ katalune: fuga (mús.) nederlande: fuga pole: fuga (muzyka) portugale: fuga ruse: фуга slovake: fúga (hud) ukraine: фуґа administraj notoj