kontrapunkto
- 1.
Teorio
de la muzika klasika komponado, donanta regulojn por
harmonia kunmetado de voĉoj en melodio, tonoj kontraŭ tonoj:
baroka muziko dividas kun renesanca muziko sian grandan uzadon de polifonio kaj kontrapunkto
[1];
pensante pri la kontrapunkto sen manĝo en la ventro
[2].
- 2.
- (figure)
Kontraŭulo, rolulo, kiu prezentas kontraŭan aŭ
komplementan karakteron resp. vidpunkton:
kiam aperas en la romano Don Kiĥoto, tuj venas la kamparana figuro
de Sanĉo kiel kontrapunkto necesa klariganta la signifon de la koncerna ago en la realo
[3].
antagonisto
1.
Vikipedio, Baroko
2. Dolchamar: Ĉu Vi Pretas
3. Antonio Marco Botella: Pri Don Kiĥoto kaj ĝia tradukinto
2. Dolchamar: Ĉu Vi Pretas
3. Antonio Marco Botella: Pri Don Kiĥoto kaj ĝia tradukinto
- angle:
- 1. counterpoint
- beloruse:
- 1. кантрапункт 2. антаганіст, антыгерой
- bulgare:
- 1. контрапункт
- ĉine:
- 1. 旋律配合 [xuánlüpèihe], 重复旋律 [chóngfùxuánlü]
- france:
- 1. contrepoint
- germane:
- 1. Kontrapunkt 2. Widerpart
- hispane:
- 1. contrapunto
- hungare:
- 1. ellenpont, kontrapunkt
- japane:
- 対位法 [たいいほう]
- katalune:
- 1. contrapunt
- nederlande:
- 1. contrapunt
- pole:
- 1. kontrapunkt
- portugale:
- 1. contraponto
- rumane:
- 1. contrapunct
- ruse:
- 1. контрапункт