frok/o PIV1 frokoserĉi 'froko' [frok.0o] Larĝa kapuĉa mantelo, pliofte ĝispiede longa, moda en frumezepoka Eŭropo, poste tipa monaĥa survesto: li desaltis de la azeno, sin ĵetis al li kaj komencis detiri de li la frokon [1]; kaŝi sin en froko [2]; sub lia blanka mantilo, aŭ, eble, monaĥa froko estis divenebla potenca skeleto [3]. burnuso, kuto, surtuto Rim.: Laŭ BL: Prefere diru monaĥa robo. 1. Miguel de Cervantes Saavedra, trad. Fernando de Diego: La inĝenia hidalgo Don Quijote de la Mancha, ĉapitro 8a, p. 70a2. Aster Berkhof: La Alarmsonorilo, ĉap. 113. Stanisław Lem, trad. Jurij Finkel : Surloka esploro , La ektoko beloruse: раса (вопратка) ĉeĥe: mnišská kutna france: froc germane: Möchskutte, Kutte hungare: csuha pole: habit mnicha portugale: hábito (de frade) slovake: mníšska kutňa ukraine: ряса, сутана administraj notoj