finitiv/o PIV1 finitivoserĉi 'finitivo' [finitiv.0o] en: [finitiv.0o.SNC] en: Verba moduso2, aperanta i.a. en la verbaj predikatoj1: En la sekvaj ekzemploj la finitivoj estas emfazitaj: „Mi vidas leonon“FE , „Ĉu vi diros al mi la veron?“FE , „Iru for!“FE , „Se li scius, ke mi estas tie ĉi, li tuj venus al mi“FE . La verbo staras en finitivo (indikativo, kondicionalo aŭ volitivo) [1]. infinitivo, participo 1. Kálmán Kalocsay: Waringhien Gaston: Plena Analiza Gramatiko de Esperanto, §154 angle: finite verb beloruse: фінітная форма дзеяслова ĉeĥe: určitý slovesný tvar, finitní sloveso germane: finite Verbform latinece: verbum funitum nederlande: finiet werkwoord pole: forma określona czasownika ruse: личная форма глагола, финитив administraj notoj