10fenic/o PIV1 fenicoserĉi 'fenico' [fenic.0o] Ano de popolo vivinta ekde la 3a jarmilo a. K. en Fenicujo, aktiva en ŝipa komercado kaj koloniado ĉirkaŭ Mediteraneo, ekde la 9a jarcento a. K. dependa je diversaj imperioj: la fenicoj parolis ŝemidan lingvon [1]. 1. Sergio Pokrovskij: Slavonaj skriboj, La Ondo de Esperanto, numero 52a, 1999:2a angle: Phoenician beloruse: фінікіец ĉeĥe: Féničan ĉine: 腓尼基人 [féiníjīrén], 腓尼基 [féiníjī] france: Phénicien (subst.) germane: Phönizier hungare: föníciai japane: フェニキア人 [フェニキアじん] pole: Fenicjanin portugale: fenício ruse: финикиец slovake: Feničan ukraine: фінікієць 10fenica serĉi 'fenica' [fenic.0a] Rilata al fenicoj. angle: Phoenician beloruse: фінікійскі france: phénicien (adj.) germane: phönizisch hungare: föníciai pole: fenicki portugale: fenício ruse: финикийский 10Fenicujo serĉi 'Fenicujo' [fenic.0ujo] La devena lando de fenicoj, inter Lebanona montaro kaj la orienta bordo de Mediteranea maro, proksimume nuna Libano. Fenicio angle: Phoenicia beloruse: Фінікія france: Phénicie germane: Phönizien hungare: Fönícia pole: Fenicja portugale: Fenícia ruse: Финикия administraj notoj ~a: Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro. F~ujo: Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.