faktitiv/o PIV1 faktitivoserĉi 'faktitivo' [faktitiv.0o] [faktitiv.0o.GRA] Verba voĉo3 montranta ke la subjekto delegas aŭ lasas agon al iu alia: la hebrea havas specialan konjugacian formon nomatan „hifil“, kiu donas al iu ajn radiko faktitivan signifon: la hifil de caĥak "ridi" estas hicĥik "ridigi" [1]. 1. André Cherpillod: La influo de la hebrea lingvo sur Esperanto, Monato, 2000/12, p. 18-19 beloruse: фактытыў, каўзатыў france: factitif germane: Kausativum nederlande: factitief pole: czasownik faktytywny, faktitivus ukraine: фактитив, каузатив, спонукальна форма дієслова administraj notoj