1epilog/o epilogoserĉi 'epilogo' [epilog.0o] en: Fina parto de verko, postparolo: ĉar ne temas pri krimromano, ne estu malpermesite rakonti la epilogon, cetere facile diveneblan [1]; (figure) la epilogo de tia historio estas de preskaŭ ĉiuj konata: la deĵoranta ekonomia elito subpremas la ceterulojn [2]. antaŭparolo, prologo 1. Monato, Carlo Minnaja: Mezepokaj sekret(igit)aj sonetoj2. Monato, Jozefo Lejte: Kiuj sendependiĝu? (7) angle: epilog, epilogue beloruse: эпілёг bulgare: епилог ĉeĥe: dohra, doslov, epilog, závěr france: épilogue germane: Nachrede, Nachspiel, Schluss, Epilog hispane: epílogo hungare: epilógus, utószó, utójáték katalune: epíleg nederlande: epiloog, slot (epiloog) pole: epilog, zakończenie portugale: epílogo ruse: эпилог slovake: doslov, záver ukraine: епілог administraj notoj