Epikur/o

Epikuro

serĉi 'Epikuro'

[epikur.0o]

: [epikur.0o.PERS]; Greklingve: Ἑπίκουρος (341 - 270 a.K.), greka filozofo: Epikuro klarigis la ekeston de la lingvo per interkonsento de la homoj uzontaj ĝin [1]; Max Müller anstataŭigis la epikuran ideon pri konvencia akordo per penso darvinisma, nome per […] natura eliminado [2].

1. Ivo Lapenna: Retoriko, Unua Parto
2. Ivo Lapenna: Retoriko, Unua Parto

serĉi 'Epikura'

[epikur.e0a]

: [epikur.e0a.FIL]; Rilatanta la doktrinon de Epikuro: la etikaj instruoj epikuraj helpas nin pli facile vivindigi niaj vivoj kaj klarigi niajn valorojn, laŭigante ilin al la veraj bezonoj de nia naturo [3].

3. Diversaj aŭtoroj: Kontakto 2011-2019, Eĥoj

serĉi 'Epikurano'

[epikur.e0ano]

1.: [epikur.e0ano.FIL]; Adepto de epikurismo: iuj el la Epikuranaj kaj Stoikaj filozofoj lin renkontis, kaj unuj diris: kion volus diri ĉi tiu vortŝutanto [4]? la epikuranoj forlasis ĉian superstiĉon, proponante la teorion de la atomo kaj naturajn klarigojn por ĉiu fenomeno timiga [5].
2.: [epikur.e0ano.KOMUNE]; Ŝatanto de plezuroj, de facila vivo: malseveraj vizaĝoj de Epikuranoj, vizaĝoj gajaj kaj viglaj [6]. hedonisto, sibarito

4. La Nova Testamento, La agoj 17:18
5. Diversaj aŭtoroj: Kontakto 2011-2019, Eĥoj
6. Uladzimir Arloŭ, trad. Z. Lapcionak: Tempo de Pesto, 2005

serĉi 'Epikurismo'

[epikur.e0ismo]

1.: [epikur.e0ismo.FIL]; Doktrino de Epikuro, ke feliĉo konsistas en sendezireco: mi plej ŝatas pri la epikuranismo […], ke ĝia etika sistemo kaj ĝia kosmologio estas tute naturaj [7].
2.: [epikur.e0ismo.KOMUNE]; Doktrino false atribuita al Epikuro, ke la feliĉo estas ĝui la voluptojn de la vivo, ŝatado de nuraj korpaj ĝuoj: li estis epikurano kaj egoisto [8]; Alia, kiu tro aŭdace ⫽ Konstruis sur epikurismo, ⫽ Nun marŝas peze, kaj grimace ⫽ Li plendas jam pri reŭmatismo [9].

7. Diversaj aŭtoroj: Kontakto 2011-2019, Eĥoj
8. Henryk Sienkiewicz, trad. Lidia Zamenhof: Quo Vadis, Ĉapitro LI
9. Raymond Schwartz: La Stranga Butiko, Antaŭsignoj