Epikur/oZ PV Epikuroserĉi 'Epikuro' [epikur.0o] en: [epikur.0o.PERS] en: Greklingve: Ἑπίκουρος, 341-270 a.K., greka filozofo. angle: Epicure beloruse: Эпікур ĉeĥe: Epikuros ĉine: 伊壁鳩魯 [yībìjiūlǔ] france: Épicure germane: Epikur hungare: Epikurosz japane: エピクロス malnovgreke: Ἑπίκουρος nederlande: Epicurus pole: Epikur portugale: Epicuro ruse: Эпикур slovake: Epikúros ukraine: Епікур epikuraserĉi 'Epikura' [epikur.e0a] en: [epikur.e0a.FIL] en: Rilatanta la doktrinon de Epikuro. angle: epicurean beloruse: эпікурэйскі france: épicurien (adj.) germane: epikureisch hungare: epikureus, epikuroszi nederlande: epicurisch pole: epikurejski portugale: de Epicuro ruse: эпикурейский epikuranoserĉi 'Epikurano' [epikur.e0ano] en: 1.[epikur.e0ano.FIL] en: Adepto de epikurismo. 2.[epikur.e0ano.KOMUNE] en: Ŝatanto de plezuroj, de facila vivo: malseveraj vizaĝoj de Epikuranoj, vizaĝoj gajaj kaj viglaj [1]. hedonisto, sibarito 1. Uladzimir Arloŭ, trad. Z. Lapcionak: Tempo de Pesto, 2005 angle: epicure, epicurean beloruse: эпікурэец france: épicurien (subst.) germane: Epikureer hungare: epikureus, epikureista pole: epikurejczyk portugale: epicurista ruse: эпикуреец epikurismoserĉi 'Epikurismo' [epikur.e0ismo] en: 1.[epikur.e0ismo.FIL] en: Doktrino de Epikuro, ke feliĉo konsistas en sendezireco. 2.[epikur.e0ismo.KOMUNE] en: Doktrino false atribuita al Epikuro, ke la feliĉo estas ĝui la voluptojn de la vivo; ŝatado de nuraj korpaj ĝuoj. angle: 1. Epicureanism 2. epicureanism, epicurism beloruse: эпікурэізм, эпікурэйства france: épicurisme germane: 1. Epikurismus 2. Epikurismus, Genusssucht hungare: epikureizmus nederlande: epicurisme pole: 1. epikureizm portugale: epicurismo ruse: эпикуреизм, эпикурейство administraj notoj