1epigraf/o epigrafoserĉi 'epigrafo' [epigra.0o] 1.[epigra.0o.ARKE] Mallonga surskribo sur konstruaĵo, monumento, monero por indiki ĝian destinon, daton ktp.: alta tomboŝtono kun epigrafo en oraj literoj [1]; epigrafo en la tombomonumento de Tacito je la „Via Nomentana“ en Romo [2]; la kipra silabaro estis deĉifrita en 1871 de la angla epigrafisto George Smith [3]; trilingva epigrafaĵo de Dario la 1-a de la Aĥemenidoj, entranĉitan en la rokojn en 522 a.K. en la malnovaj persa, elama kaj akada lingvoj [4]. kolofono 2.[epigra.0o.moto] Moto: ĉe la komenco de ĉiu ĉapitro estas epigrafo, kiu konsistas el mallonga citaĵo el la Biblio [5]; la esprimo „perdita generacio“ [...] estis sekve popularigita de Ernest Hemingway en la epigrafo al lia romano „The Sun Also Rises“ [6]; [...] mi estas ero de tiu forto kiu por eterne volas la malbonon kaj poreterne plenumas la bonon (Faust de Goethe, epigrafo de La Majstro kaj Margarita) [7]. 1. Monato, Garbhan MacAoidh: La tulamora tombejo, 20092. Vikipedio, Tacito (verkisto)3. Monato, Roberto Pigro: Kio estas la kipra silabaro?, 20144. Vikipedio, Kermanŝaho5. Monato, Garvan Makaj: Nigra apokalipso, 20086. Vikipedio, Perdita generacio7. Vikipedio, La Majstro kaj Margarita angle: epigraph 1. inscription beloruse: эпіграф ĉeĥe: epigraf, heslo, nadpis, nápis ĉine: 銘 [míng], 銘文 [míngwén], 銘刻 [míngkè], 題詞 [tící] france: épigraphe germane: Inschrift, Motto Epigraph 1. Inschrift auf Denkmälern 2. Inschrift, Motto hispane: epígrafe hungare: jelige, jelmondat epigráf 1. felirat (épületen) 2. jelige, jelmondat itale: epigrafe japane: 碑銘 [ひめい], 碑文 [ひぶん], 題辞 [だいじ], 銘句 [めいく] pole: dewiza, motto 1. epigraf 2. dewiza, motto portugale: epígrafe, inscrição ruse: эпиграф 2. эпиграф slovake: epigraf, heslo, nápis ukraine: епіграф administraj notoj