^*ekzil/i ^PV

(tr)

[ekzil.0i.POL]

Devigi iun foriri el sia patrujo, malpermesante, ke li tien revenu: al kio mi povas danki la feliĉon, ho Samosa Pythagoras? – la urbo Kroton ekzilis min ^SatirRak ; la reĝo […] ekzilos ilin en Babelon [1]; la cezaro Claudius […] ekzilis la judojn ^QuV ; [ili] mortigas siajn oponantojn aŭ ekzilas ilin [2]. elpeli, elpuŝi, proskribi

[ekzil.0o.POL]

Deviga foriro el sia patrujo, sen ebleco tien reveni: kiam la mezuro tro pleniĝis, Vi punis lin per ekzilo [3]; li sopiras en sia propravola ekzilo [4]; por erarigi la serĉadojn de l’ polico, li estos devigata vivi sub nova personeco, en senfina ekzilo [5]; kiam li aŭdis la unuan edikton pri nia ekzilo, [li] iris serĉi iun, kiu, en fremda lando, akceptos min [6].

Loko, kien oni fuĝis kaj kie oni ekloĝis post ekzilo: membro de la Brazila Komunista Partio, li devis forlasi Brazilon por ekzilejo en Francio [7]; Taylor de lia ekzilejo en suda Niĝerio plu influas politikajn eventojn en sia hejmlando [8]. azilejo, rifuĝejo

(ntr)

[ekzil.0igxi.POL]

Elpatrujiĝi pro leĝa decido aŭ por saviĝi: sekvajare Berezovskij ekziliĝis por eviti prizonon [9]; Usono deklaris, ke, se Sadam ekziliĝus, ĝi konsiderus ne plu necesa militon [10].

[ekzil.0ito.POL]

Homo ekzilita: ĉe ĉiuj ekzilitoj de Judujo, kiuj estas en Babel, ilia nomo fariĝos objekto de malbeno [11]; oni presigos en ĵurnaloj noton, sciigantan al la ekzilito, kiu forkuris el Noumea, ke la kondamno, kiu lin frapas, estas momente haltigita [12]; la hieraŭ fieraj triumfantoj fariĝis pli kaj pli similaj al la ekzilitoj [13].