Dioniz/o

1.

[dioniz.0o.dio]

^PIV1 Helena dio de fekundeco, vino, ekstazo, filo de Zeŭso: Sileno estis kunulo kaj mentoro de Dionizo, la dio de vino [1]. ditirambo¹

Rim.: Ĉe Lidia Zamenhof aperas la formo „Dionizoso“: oni kondukis jungeblajn tigrojn kaj leonojn de Nero, por ke, se ekplaĉos al li imiti Dionizoson, oni povu jungi ilin al procesiaj veturiloj [2].

2.

[dioniz.0o.nomo]

Dionizio, iu el grekaj historiaj personoj kun tiu nomo: inter ili estas unuavice menciinda Dionizo el Halikarnaso, greka historiisto kaj instruanto de retoriko, kiu laboris dum la regado de Aŭgusto [3].