cenobit/o PIV1 cenobitoserĉi 'cenobito' [cenobit.0o] Monaĥo vivanta en komunumo, en komuna loĝejo: rezidejo de cenobitinoj, kun abundo da ĉambroj ekstreme puraj [1]. ermito 1 1. Cao Xueqin, trad. Xie Yuming: Ruĝdoma sonĝo, ĉapitro 58a, p. 279a beloruse: цэнабіт ĉeĥe: cenobita, poustevník ĉine: 修道士 [xiūdàoshì] france: cénobite germane: Klostermönch, Zönobit hebree: נזיר החי בקבוצה hungare: szerzetes, cönobita itale: cenobita katalune: cenobita pole: cenobita ruse: киновит slovake: cenobita, pustovník ukraine: ценобит, монах, що живе у спільноті administraj notoj