ermit/o

^*ermito

1.: Piulo vivanta en soleco: li iris al ermito, kiu estis konata kiel piulo [1]; li iom post iom apartiĝis de ĉiuj homoj kaj fariĝis ermito [2]; ĉu li estas princo, kavaliro, profeto, aŭ eble simpla ermito [3].
2.: (figure) Homo, kiu sisteme evitas la aliajn, kaj izole vivas: ili surteriĝis antaŭ la kavernloĝejo de la geermitoj [4].

1. Jakob Grimm, Wilhelm Grimm, trad. Kazimierz Bein: Elektitaj Fabeloj de Fratoj Grimm, Kamarado Gaja
2. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 4, Turgardisto Ole
3. B. Prus, trad. Kazimierz Bein: La Faraono, vol. 2, Ĉapitro XXIII
4. Michael Ende, trad. Wolfram Diestel: La Senĉesa Rakonto, La Voĉo de la Kvieto

angle:: hermit
beloruse:: 1. пустэльнік 2. самотнік, адзінотнік
ĉine:: 1. 山人 [shānrén], 隐居者 [yǐnjūzhě], 隐士 [yǐnshì], 行者 [xíngzhě] 2. 独行侠 [dúxíngxiá], 孤独的人 [gūdúderén]
france:: ermite, solitaire (subst.) 1. anachorète
germane:: 1. Eremit, Klausner, Einsiedler 2. Einsiedler, Einzelgänger
hispane:: ermitaño, anacoreta
hungare:: remete
japane:: 隠者 [いんじゃ], 隠修士 [かくしゅうし], 世捨て人 [よすてびと]
katalune:: 1. ermità, anacoreta
nederlande:: eremiet, heremiet, kluizenaar
pole:: 1. eremita, pustelnik 2. samotnik, pustelnik
portugale:: eremita, ermitão, solitário 1. eremita, ermitão, anacoreta
ruse:: отшельник, затворник, анахорет 1. отшельник
tibete:: སྒོམ་ཆེན་
ukraine:: пустельник, самітник, самітник, відлюдник

: Loko, kie vivas unu aŭ pluraj ermitoj: ermitejon kun la necesaj vivrimedoj oni en granda urbo povas trovi nur sur la preĝeja turo [5]; la Davidova ermitejo estas monaĥejo apud Moskvo [6].

5. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 4, Turgardisto Ole
6. Vikipedio, Davidova ermitejo

: Kartludo, ludata ordinare sola: en matematiko kaj ludoteorio, bulgara ermitludo estas hazarda kartludo [7];

7. Vikipedio, Bulgara ermitludo