2bandit/o banditoserĉi 'bandito' [bandit.0o] Stratrabisto, ordinare membro de bando4: ricevis bandito laŭ sia merito PrV ; [laŭ] via vizaĝo, mi pensus, ke vi estas […] bandito [1]; la banditojn kaj aventuristojn ili varbis en la armeon kaj faris ilin bonegaj soldatoj [2]; en Brazilo, Kolombio, Peruo la ŝakristoj pri drogoj, la banditoj, jam montras pli da povo ol la ŝtato, ol la polica aparato [3]; la eŭropaj partizanoj estis teroristoj (banditoj) laŭ la naziaj okupantoj [4]; sur naciaj vojoj, banditoj atakas aŭtojn [5]. 1. B. Prus, trad. Kazimierz Bein: La Faraono, vol. 1, Ĉapitro III2. B. Prus, trad. Kazimierz Bein: La Faraono, vol. 2, Ĉapitro XVII3. Gilbert Ledon: Putraj demokratioj, Monato, 2001/01, p. 54. Monato, Sen Rodin: Nu, karaj fratoj ...5. Monato, Fidilalao Henriel: Restas nur espero angle: bandit beloruse: бандыт, разбойнік ĉeĥe: gangster france: bandit germane: Bandit hebree: שׁוֹדֵד hispane: bandido hungare: bandita itale: bandito japane: 山賊 [さんぞく], 盗賊 [とうぞく], 追いはぎ [おいはぎ] katalune: bandit nederlande: bandiet pole: bandyta, bandzior (pot.), rozbójnik ruse: бандит, разбойник slovake: bandita, lúpežník, zbojník tibete: ཇག་པ་ ukraine: бандит, розбійник administraj notoj