2balad/o JED baladoserĉi 'balado' [balad.0o] 1.[balad.0o.rakonta] Rakonta poeziaĵo kun lirika formo: la bela balado de Heine „En sonĝo“ [1]; pri juna, alloga virino, entrepreninta tian danĝeran vojaĝon, sola, oni eĉ ne aŭdis en baladoj [2]; plaĉis al li baladoj, ĉar tiuj rakontis pri la ĉiutaga vivo de ĉiutagaj homoj, pri iliaj tragedioj, amoj, malamoj, kaj aventuroj [3]. 2.[balad.0o.fiksforma] Ĉe romidaj popoloj, poemo kun pli malpli fiksa formo (tri aŭ kvar strofoj kaj duonstrofo): (figure) pro la monotona balado de la remilo, […] eĉ la plej forte afliktita homo mirinde trankviliĝas [4]. 1. Edmond Privat: Vivo de Zamenhof, 19202. H. A. Luyken: Pro Iŝtar, Ĉapitro XVI3. Monato, Angela Tellier: Laŭproverbaj fabeloj, 20044. Henri Heine: La Rabeno de Baĥaraĥ, Ĉapitro I angle: ballad beloruse: баляда bulgare: балада ĉeĥe: balada ĉine: 2. 短歌 [duǎngē], 叙事曲 [xùshìqǔ], 民謠 [mínyáo] france: ballade germane: Ballade hebree: בַּלָדָה hispane: balada hungare: ballada japane: バラード [ばらーど] katalune: balada nederlande: ballade perse: چکامه، چامه، بالاد pole: ballada ruse: баллада slovake: balada ukraine: балада administraj notoj