apel/i PV apeliserĉi 'apeli' [apel.0i] 1.[apel.0i.posteni] (pri soldatoj) Stari vice senmove por ricevi instrukciojn de superulo: policisto […], kiu apelis sur la trotuaro Marta . 2.[apel.0i.JUR] (evitinde) Apelacii, alvoki: de la oratoro dependas ĉu, […] li akcentos pli forte la logikan flankon, aŭ apelos ĉefe al la emocioj Ret . beloruse: 1. шыхтавацца, стаяць у пастраеньні (вайск.) 2. апэляваць ĉeĥe: apelovat ĉine: 1. 糾集 [jiūjí], 纠集 [jiūjí] germane: 1. zum Appell antreten slovake: apelovať apeloserĉi 'apelo' [apel.0o] [apel.0o.MIL] Kontrolado de ĉeesto, de bona ordo kaj instrukciado, dum kiu la aŭskultantoj respekte staras: la matena apelo estas antaŭdireble ĉiam mallonga, ĉar atendas nin, urĝas la laboro [1]. 1. I. Kertész, trad. I. Ertl: Sensorteco, 2003 beloruse: пастраеньне (вайск.) france: appel (militaire etc.) germane: (Fahnen-)Appell hebree: מפקד ukraine: військ. перекличка administraj notoj pri apel/i : La ekzemplo el ‚Marta‘ estas dubinda. „Aperi“ pli bone akordus kun la kunteksto.