antonomazi/o PIV1 antonomazioserĉi 'antonomazio' [antonomazi.0o] Stilfiguro per kiu oni aludas individuon per klasa nomo, ekzemple „Aristotelon“ per „la filozofo“, aŭ per nomo de alia, tipa individuo, ekzemple „Bruĝon“ per „la norda Venecio“ (pro ĝiaj kanaloj): ĉiu ilin konanta, nomis ilin antonomazie ... la du amikoj[1]. metonimio, sinekdoĥo 1. Miguel de Cervantes Saavedra, trad. Fernando de Diego: La inĝenia hidalgo Don Quijote de la Mancha, ĉapitro 33a, p. 245a beloruse: антанамазія, антанамасія france: antonomase hungare: antonomázia pole: antonomazja rumane: antonomază ruse: антономазия ukraine: антономазія administraj notoj