4alo/o JED alooserÄi 'aloo' [alo.0o] [alo.0o.BOT] Suka vegetaĵo kun baza ringo de dikaj folioj, kun plej multaj specioj en Afriko, genro el familio ksantoroeacoj (Aloe): de mirho, aloo, kaj kasio odoras Äiuj viaj vestoj [1]; malgranda Äardeno, en kiu oni kulturis malgrandajn aloojn, palmojn, oranÄarbojn kaj cedrojn [2]; la sklavoj komencis Åuti mirhon kaj aloon en incensilojn QuV ; diversaj alooj, kun raketformaj branÄoj ÅarÄataj de flavruÄe striataj floroj [â¦] superis la nigrajn kapojn de la Åtonegoj [3]. asfodelo, tagolilio aloo (Aloe succotrina), Sudafriko PD [4] 1. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Psalmaro 45:82. B. Prus, trad. Kazimierz Bein: La Faraono, vol. 1, Äapitro VI3. H. Bernardin de Saint-Pierre, trad. H. Hodler: PaÅlo kaj Virginio, 19054. Abu Shawka, propra verko: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Fynbos_Aloe_-_Aloe_succotrina_-_Cape_Town_2.JPG angle: aloe beloruse: алÑваÑ, алÑÑÑ bulgare: алое ÄeÄ¥e: aloe Äine: è¦è [lúhuì], èè [lúhuì] france: aloès germane: Aloe hispane: áloe, aloe hungare: aloé japane: ã¢ã㨠katalune: à loe latinece: Aloe nederlande: aloë portugale: babosa, aloés ruse: алоÑ, ÑÑолеÑник slovake: aloe svede: aloe ukraine: алое administraj notoj ~o: Mankas verkindiko en fonto.