^*velur/o ^PV

1.

Silka, kotona aŭ lana ŝtofo, prezentanta unuflanke densan teksaĵon, kaj aliflanke molan supraĵon konsistantan el multaj mallongaj, rekte starantaj haroj: mi vestos vin per veluro kaj silko [1]; li portis malfermitan grandan libron, kiu estis bindita en veluro [2]; voĉo vere tre agrabla, mola kiel veluro [3]; mantelo el nigra veluro [4]; moda vesto el violkolora atlaso, kun multe da veluro kaj franĝoj ^Marta ; difekton de naturo ne kovros veluro ^PrV ; sur la ventro veluro, en la ventro murmuro (riĉa aspekto kaŝas efektivan malriĉon) ^PrV . felpo, pluŝo

2.

Kovro simila al tiu teksaĵo: veluro de persiko; granda cervo […] volis defroti sur la malvarmaj ŝtonoj […] la veluron de siaj kornoj [5].

1.

Tute aŭ almenaŭ ekstere el veluro: [li] portas belegan nigran veluran pelton [6]; belega lito kun la longaj veluraj kurtenoj [7]; velura ĉapelo ^Marta .

2.

(figure) Mola¹, milda; kiam tuŝate, kiel veluro: li galopis super la velure verdaj herbejoj de la ĝardeno [8]; la unutaga muŝo […] ĝojis pri siaj delikataj artplenaj flugiloj, ĝojis pri ilia gazeco kaj velureco [9]; versoj […] legataj per voĉo velura, plena de karesoj [10]; Nia amo estis dolĉvelura ⫽ Kiel suka karno de persiko [11]; la velura flugil' de l' forges' [12]; liaj gestoj prezentis tiun veluran dolĉecon de la kato ludanta kun la muso [13]; la vivo promesas al ĉiu veluran seĝon, sed al neniu ĝin garantias [14].