^*tondr/i

(ntr)

1.

Postfulme bruegi: fulmis kaj tondris, forte pluvegis, estis terure [1]; li endormiĝis kaj eksonĝis, dum ekstere tondris kaj fulmis [2]; tondris kaj fulmis, sur la maro leviĝis nigraj ondoj [3].

2.

(figure) Bruegi: la pafilegoj tondris [4]; ne ĉio batas, kio tondras ^PrV ; ektondris la voĉo de la trumpetoj kaj cimbaloj [5]; laŭtege tondris la komando Marŝ'! [6]; „ĵetu malsupren tiun ĉi felon!“ ektondris el lia buŝo [7]; neĝtavoloj lavange tondris trans fendriĉajn montmurojn [8]; [ili] estas tondre aplaŭdataj ^Hamlet ; la popolo […] ektondris per […] grandega aklamo [9].

1.

Krakbruego aŭ rulbruego akompananta fulmon: tondro eksonis pli proksime [10]. el klara ĉielo tondro ekbatis ^PrV ; la tondro aŭdigadis brue frapon post frapo [11]; ĉesiĝis la pluvo kaj la hajlo kaj la tondroj [12]; ankaŭ diablo tondron (fulmon) suferos ^PrV .

2.

(figure) Bruego: tondro de bataloj ^FK ; ektondro de pafilego ^Hamlet ; ĉe la tondro de Lia veturilo la popoloj falas de teruro [13]. uragano²

Nedaŭra pluvego kun fulmoj kaj tondroj: la varmego kaj la letargio de l' insektoj antaŭdiras fulmotondron [14]; jen prepariĝis fulmotondro kaj la vespero alproksimiĝis [15]; la fulmotondro kuris super ili [16]; kiu semas venton, rikoltos fulmotondron ^PrV . uragano, ŝtormo.