^*tiam

1.

(adverbo)
En tiu tempo, en tiu momento: tiam mi estis ankoraŭ malgranda knabo [1]; tiam mia sinjorino ĉirkaŭprenis min kaj kisis min [2]; tiam mi loĝis en Vieno; morgaŭ mi finos mian laboron kaj tiam mi estos libera; de tiam li estas malsana; ĉio, kion mi depost tiam travivis [3].

2.

(adverbo)
Ĉe tiu okazo, ĉe tiuj kondiĉoj: rompu la murojn inter la popoloj […], nur tiam povos malaperi tiaj bestaĵoj [4]; la artikolo „la“ estas uzata tiam, kiam ni parolas pri personoj aŭ objektoj konataj [5]; ni ne uzas la akuzativon tiam, kiam la klareco de la senco tion ĉi malpermesas [6]; se ni konscios bone la esencon kaj celon de niaj kongresoj, tiam ni venados al ili kun ĉiam freŝa […] entuziasmo [7]; se […] la senco ne montras al ni, kian prepozicion uzi, tiam ni povas uzi la komunan prepozicion „je“ [8]; se ni memoros pri la postuloj de la verda standardo, tiam ni ne timos plu paroli kaj agi, tiam ni irados al nia celo konscie kaj kuraĝe [9]. do, poste

3.

(konjunkcio)
Konjunkcio enkondukanta ĉefpropozicion por pli klare indiki ĝian rilaton al kondiĉa subpropozicio enkondukita per korelativa se (precipe se la kondiĉa frazo estas iom longa): se la plej ĉefa eco de la afero ne ekzistas, tiam la ecoj malpli gravaj havas por ni nenian signifon [10]; se du kruciĝantaj rektoj difinas du egalajn apudajn angulojn, tiam ili estas ortaj [11]; seo = se Bulea_esprimo tiam ordono [alie ordono]. [12].

Ekzistanta en tiu tempo: la tiama mondo, diluvite, pereis [13]; ili ekbruligis fajron kaj akceptis nin ĉiujn pro la tiama pluvo kaj pro la malvarmeco [14]; la tiama posedanto de la kastelo [15]; enciklopedio de la tiama geografio, astronomio kaj teologio [16]; mi vin petas ligi la hodiaŭan vesperon kun la tiama kaj rememori ^BdV .

Ekzistinta pli frue kaj ĝis la menciita tempo: al la esperantismo konvertis vin nur tiu artikolo, dum ĉiuj aliaj ĝistiamaj propagandaj artikoloj vin ne povis konvinki [17]; tiu ĉi simbola skribado, tute malegala je la ĝistiamaj sistemoj, estas tre maloportuna kaj malfacile uzebla ^FK ; proletoj ja ne estis nur la laboristoj sed ĉiuj sen posedo kaj tio estis ĉefe la ĝistiamaj servutuloj de Rusio [18].

Homo vivinta en menciita tempo: en la foto mankas alia tiamulo, ankaŭ menciinda por la historiistoj, s-ro Canevari [20]; mi kurus al li, se mi estus tiamulo kaj aŭdus lian kanton, tiel sinceran [21]. samtempulo

De tempo al tempo, fojfoje: kiel mi povis kompreni el la vortoj iam kaj tiam ĵetitaj al mi, ke ŝi baldaŭ transloĝiĝos [22]? malgranda papilio […] tiam kaj tiam vizitas min [23].