tabernaklo
- 1.
Ĉe la antikvaj Hebreoj, portebla templo ‐ tendo en
kiu estis konservata la kesto de atesto:
ĉar nubo de la Eternulo estis super la tabernaklo dum la
tago, kaj fajro estis dum la nokto super ĝi,
antaŭ la okuloj de ĉiuj Izraelidoj en
ĉiuj iliaj marŝoj
[1].
- 2.
Ŝranketo en altarejo
, en kiu oni konservas konsekritajn
eŭkaristiaĵojn.
hostiujo
1.
trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Eliro 40:38
- beloruse:
- табэрнакль, табэрнакул, скінія, даразахавальніца
- ĉeĥe:
- sanktuárium, sanktuář, skříňka na hostie, svatostánek, tabernákl, tabernákulum
- france:
- tabernacle
- germane:
- Tabernakel
- hungare:
- 1. frigysátor 2. tabernákulum, szentségház
- japane:
- 幕屋 [まくや], 聖櫃 [せいひつ]
- katalune:
- tabernacle
- nederlande:
- tabernakel
- pole:
- 2. tabernakulum
- portugale:
- tabernáculo
- ruse:
- 1. скиния 2. дарохранительница
- slovake:
- sanktuárium, skrinka na hostie, svätostánok
- svede:
- tabernakel
- ukraine:
- дарохранильниця, дарохоронильниця, кивот