ruto
Iom ligna herbo kun forta odoro, kurace uzata, kreskanta de
Mediteraneo ĝis Okcidentazio;
genro el familio
rutacoj
(Ruta):
vi pagas dekonaĵojn de mento kaj ruto kaj ĉiu vegetaĵo
[1];
jen estas ruto por vi kaj ankaŭ iom por mi
Hamlet
;
la edzino de Ŝafi metis ungventon sur la ŝveldikan
vangon kaj fumigis ruton
[2].
1.
La Nova Testamento, Luko 11:42
2. Mahbube Mirkadiri: Donaco el vojaĝo, La Ondo de Esperanto, 2003:3 (101)
3. Enrico Blasutto, propra verko: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Ruta_graveolens_ENBLA02.jpg
2. Mahbube Mirkadiri: Donaco el vojaĝo, La Ondo de Esperanto, 2003:3 (101)
3. Enrico Blasutto, propra verko: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Ruta_graveolens_ENBLA02.jpg
- angle:
- rue
- beloruse:
- рута
- ĉeĥe:
- routa
- france:
- rue (plante) rue fétide.
- germane:
- Raute Weinraute.
- hispane:
- ruda
- hungare:
- ruta
- japane:
- ヘンルーダ
- katalune:
- ruda
- latinece:
- Ruta Ruta graveolens.
- nederlande:
- wijnruit
- pole:
- ruta
- portugale:
- arruda
- ruse:
- рута
- slovake:
- ruta
- ukraine:
- рута
administraj notoj
~o:
Mankas verkindiko en fonto.